Ruim een half jaar met MSF in de CAR

Het zit er bijna op: ik zit nu nog in Bangui, maar ik heb alles gedaan wat er gedaan moet worden, het is halverwege de middag, en vanavond vlieg ik terug naar Nederland. Ruim een half jaar Centraal Afrikaanse Republiek. Ik was er met Artsen zonder Grenzen, een organisatie die ontstaan is in Frankrijk, en internationaal bekend is als 'Médecins sans Frontières', kortweg MSF.

Het was een geweldige ervaring. Ik heb er over 'geblogd', niet op 'waarbenjij.nu', maar op de website van MSF in Nederland: je vind de verhaaltjes op http://www.azgweblog.nl/?author=17 .


MSF werkt in gebieden waar 'gewone' mensen niet eens kunnen komen. Niet alleen omdat er geen vervoer naar toe is, en U er geen visum voor krijgt, maar vooral omdat, zelfs áls U dat visum al hebt, het er gewoon te gevaarlijk is.

Omdat MSF uitermate nadrukkelijk onafhankelijk en onpartijdig is en dus geen deel uitmaakt van het conflict, waar dat dan ook over moge gaan, kunnen er afspraken gemaakt worden met de verschillende strijdende partijen, en kunnen die toezeggen dat ze MSF en zijn medewerkers met rust zullen laten. Zelfs dat levert niet altijd volstrekte veiligheid op, maar door je overal en altijd zeer duidelijk als MSF kenbaar te maken, heb je althans enige bescherming.

Vanwege diezelfde veiligheid kan niet altijd over alles wat we doen hardop gepraat en geschreven worden. Weliswaar heeft MSF als doelstellingen niet alleen het helpen van bevolkingen in nood, maar ook het naar de buitenwereld toe getuigen van de wantoestand die eventueel aangetroffen wordt; door verkeerde woordkeus of 'verkeerde' details kan je een heel project in gevaar brengen. Daarom werden mijn verhaaltjes altijd eerst 'gescreend', en is een enkele soms wat aangepast. Of een heel enkele weggelaten. Ik werkte geheel vrijwillig, en met plezier aan deze afspraken mee: veiligheid voorop! Ik leerde (ook) daar weer van bovendien.


Mijn werk voor MSF stopt hier (voorlopig?) weer. Maar MSF gaat gelukkig door. Want helaas gaat ook de oorlog verder. Overal, maar ook in de CAR: we meenden ons te kunnen terugtrekken uit Vakaga, de provincie waar ik werkte, omdat de (burger)oorlog over was. En we waren nog geen maand weg, en het geweld barstte weer los. MSF gaat er binnenkort weer kijken, want we horen dat wat was opgebouwd nu al niet meer functioneert.

MSF levert noodhulp; het is geen ontwikkelingsorganisatie. Dus zuchtten we diep, en beginnen van voor af aan. Ik ben trots op die club. Ik ben dankbaar dat ik er een klein steentje aan heb mogen bijdragen.

Als U ook Uw steentje wilt bijdragen, dan kan ik U van harte de website van MSF aanbevelen: http://www.artsenzondergrenzen.nl/ . Die spreekt voor zich. Bij voorbaat bedankt.

HgrJW.