Alweer bijna voorbij.
Door: J.W.A. Langendijk
Blijf op de hoogte en volg Jan Willem
13 November 2009 | Kenia, Kimilili
De tijd vliegt steeds harder. Het is alweer bijna voorbij. Vandaag was ik voor het laatst in Mitua, de 'kliniek' die het verst weg van Kimilili ligt. Een uurtje hobbelen over zandwegen. Als het geregend heeft heb je op één plekje de 4-wiel aandrijving nodig. Dat des te meer omdat we niet bovenop de weg, maar langs de kant moesten, omdat er een vrachtauto middenin het slechtste stuk vast zat.
Als we over de hobbelwegen kruipen, zijn er altijd kindertjes langs de weg. Die maken er een sport van om ons toe te roepen 'Muzungu. Muzungu', en dan te kijken naar wie ik wuif. Je hoort ze vaak nog ruziën dat ik naar de verkeerde gewuifd zou hebben, want een ander zou mij eerder ontdekt hebben.
Dat wuiven naar de auto deden ze in Vakaga ook, en minstens even enthousiast, maar het toeroepen en claimen van 'Dit was míjn muzungu, want ik zag hem het eerst', dat deden ze bij mijn weten daar niet. Maar misschien begrepen wij het Gula slechter dan de andere inzittenden van de auto het Swahili hier kunnen volgen.
Maar over de voortvliegende tijd gesproken: ik ben alweer aan mijn laatste week in Kimilil bezig: volgende week ben ik alweer terug in Nairobi. Ik ga dus een week lang afscheid nemen, zoals ik dus vandaag begonnen ben. Partir c'est mourir un peu. En ik vind 6 weken ergens werken te kort: je bent net zo'n beetje gewend aan de gang van zaken, en je begint zo'n beetje te begrijpen dat dingen gaan zoals ze gaan, en dan ben je alweer weg. Het probleem is natuurlijk dat voor een dokter of een tandarts die nog gewoon aan het werk is, zes weken eruit al een hele poos is. Maar van die pensionado's zoals ik, en ik was op de voorlichtingsbijeenkomst van de Rotary Doctors een van de jongeren, die hebben zoals ik dat zie tenminste, tijd zat. Al zal voor minder ervaren Afrika-gangers zes weken een hele poos lijken voor ze er aan beginnen. Maar werkelijk: het vliegt om.
We werken hier in vijf kliniekjes in de nabijere of verdere omgeving van Kimilili. 's Maandags zijn we in Bahai. Dat is de drukste dag. Er wordt momenteel een verloskamer en een zaal om patiënten een of enkele dagen op te kunnen nemen bijgebouwd, gefinancierd door RDN. Dinsdag zitten we in Bituye, een veel kleiner kliniekje, met daar ook veel minder patiënten. Woensdag zijn we in Anghansa, ongeveer even klein. Donderdag in Kamenjo, tegen de Mount Elgon op, nog kleiner. Ik schreef daar al over; vanuit toeristisch oogpunt verreweg het schilderachtigst. En op vrijdag in Mitua, het verst weg, zoals ik al schreef. Het is niet echt een kliniek, maar een 'multifunctioneel gebouw' al is het eigenlijk gewoon een soort schuur waar kerkdiensten, bruiloften en andere bijeenkomsten worden gehouden en wij dus de vrijdag overdag gebruik van maken.
De samenwerking met het ziekenhuis hier is uiterst matig. Pas gisteren lukte het een afspraak te maken om daar eens rond te mogen kijken. Nu heb ik er in principe ook helemaal niets te maken; we verwijzen onze patiënten er zelfs liever niet heen, omdat de zorg er minder goed is dan omliggende ziekenhuizen: er is geen röntgenapparaat, om maar eens wat te noemen.
Maar goed, ik heb dus rondgekeken, en 'herkende' meteen de andere ziekenhuisjes waar ik gewerkt heb. Relatief grote zalen, vól met bedden en daarop patiënten en vaak ook verzorgende familieleden. Ik maakte ook daar een paar plaatjes van.
HgrJW.
Als we over de hobbelwegen kruipen, zijn er altijd kindertjes langs de weg. Die maken er een sport van om ons toe te roepen 'Muzungu. Muzungu', en dan te kijken naar wie ik wuif. Je hoort ze vaak nog ruziën dat ik naar de verkeerde gewuifd zou hebben, want een ander zou mij eerder ontdekt hebben.
Dat wuiven naar de auto deden ze in Vakaga ook, en minstens even enthousiast, maar het toeroepen en claimen van 'Dit was míjn muzungu, want ik zag hem het eerst', dat deden ze bij mijn weten daar niet. Maar misschien begrepen wij het Gula slechter dan de andere inzittenden van de auto het Swahili hier kunnen volgen.
Maar over de voortvliegende tijd gesproken: ik ben alweer aan mijn laatste week in Kimilil bezig: volgende week ben ik alweer terug in Nairobi. Ik ga dus een week lang afscheid nemen, zoals ik dus vandaag begonnen ben. Partir c'est mourir un peu. En ik vind 6 weken ergens werken te kort: je bent net zo'n beetje gewend aan de gang van zaken, en je begint zo'n beetje te begrijpen dat dingen gaan zoals ze gaan, en dan ben je alweer weg. Het probleem is natuurlijk dat voor een dokter of een tandarts die nog gewoon aan het werk is, zes weken eruit al een hele poos is. Maar van die pensionado's zoals ik, en ik was op de voorlichtingsbijeenkomst van de Rotary Doctors een van de jongeren, die hebben zoals ik dat zie tenminste, tijd zat. Al zal voor minder ervaren Afrika-gangers zes weken een hele poos lijken voor ze er aan beginnen. Maar werkelijk: het vliegt om.
We werken hier in vijf kliniekjes in de nabijere of verdere omgeving van Kimilili. 's Maandags zijn we in Bahai. Dat is de drukste dag. Er wordt momenteel een verloskamer en een zaal om patiënten een of enkele dagen op te kunnen nemen bijgebouwd, gefinancierd door RDN. Dinsdag zitten we in Bituye, een veel kleiner kliniekje, met daar ook veel minder patiënten. Woensdag zijn we in Anghansa, ongeveer even klein. Donderdag in Kamenjo, tegen de Mount Elgon op, nog kleiner. Ik schreef daar al over; vanuit toeristisch oogpunt verreweg het schilderachtigst. En op vrijdag in Mitua, het verst weg, zoals ik al schreef. Het is niet echt een kliniek, maar een 'multifunctioneel gebouw' al is het eigenlijk gewoon een soort schuur waar kerkdiensten, bruiloften en andere bijeenkomsten worden gehouden en wij dus de vrijdag overdag gebruik van maken.
De samenwerking met het ziekenhuis hier is uiterst matig. Pas gisteren lukte het een afspraak te maken om daar eens rond te mogen kijken. Nu heb ik er in principe ook helemaal niets te maken; we verwijzen onze patiënten er zelfs liever niet heen, omdat de zorg er minder goed is dan omliggende ziekenhuizen: er is geen röntgenapparaat, om maar eens wat te noemen.
Maar goed, ik heb dus rondgekeken, en 'herkende' meteen de andere ziekenhuisjes waar ik gewerkt heb. Relatief grote zalen, vól met bedden en daarop patiënten en vaak ook verzorgende familieleden. Ik maakte ook daar een paar plaatjes van.
HgrJW.
-
13 November 2009 - 19:37
Janny:
Leuke foto,s Jan Willem het voelt,of we een beetje met je op reis zijn,ook de tijd gaat hier super snel,ik dacht dat de mensen in Afrika de klok niet zo op de klok zijn dus, meer gevoels tijd,nog een week en dan ga je fijn met irene vakantie vieren,alvast van deze kant van de planeet Gefeliciteerd ook Irene en geniet van de tijd,voor je het weet zijn jullie oude besjes in een bejaardenhuis!!Veel plezier samen.
Groetjes uit een regenachtig Friesland.
Janny B uut Menaam. -
13 November 2009 - 20:08
Els Touw:
Hoi JW, het is inderdaad omgevlogen, de tijd. Ik wens je met Irene nog een heerlijke toeristisch rondgang door het mooie Kenya. Ik amuseer met kostelijk met de Mexicaanse griep, en de vaccinatie van bewoners en personeel bij ons. Groetjes, en tot gauw, Els -
13 November 2009 - 20:10
Ena:
Lieve pap,
Weer een mooi verhaal en leuk om er ook weer foto's bij te krijgen. En goh, wat gaat dat snel he? Zes weken, zoef...
Hopelijk kunnen we snel weer bijkletsen, sorry dat ik je telefoontjes miste. Liefs van je kaasdochter,
Ena -
14 November 2009 - 08:20
Nelle Van Der Meer:
Dag Jan Willem,
Vanuit een grijs Friesland wens ik jullie een hele fijne vakantie! Met veel respect je verhalen gelezen en de foto's bekeken. Na dit avontuur weer een volgende?
Hartelijke groeten!
-
14 November 2009 - 11:07
Jolien:
Veel veel plezier met de reis hierna! -
15 November 2009 - 20:08
Thea:
Een hartelijke groet uit een herfstig Ljouwert. -
15 November 2009 - 21:11
Seerp En Astrid:
Hoi Jan Willem,
Wens je vanaf deze plaats straks een goede reis met Irene en alvast gefeliciteerd met de 40e verjaardag van jullie trouwdag -
16 November 2009 - 14:23
Lowie Jager:
Hoy JW,
Was ik Gronings Ontzet vergeten, zijn Marina en ik op een cruise-vakantie geweest, en vindt ik na afloop op mijn PC ineens de WaarBenJijNu berichtjes van jou uit Kenia. Ik heb bij aansluitend de programmacommisaris van mijn Rotary Club geinformeerd, kun je daar op een dinsdag eens te komen vertellen wat we daar doen met de RDN. Bovendien kunnen we dan eens bijpraten. Ik ben momenteel druk met het overdoen van mijn DPG om enigszins gekwalificeerd onze jeugd te verpesten.
Veel plezier met Irene tijdens je touristische afsluiting
Groetjes ook van Marina -
24 November 2009 - 21:56
Roelien.:
Hallo Jan Willem,
Heerlijk om je verhalen te lezen.En wat zou ik graag even bij je willen kijken.
Fijne tijd met Ireen en van harte geluk gewenst met het heuglijke feit.
Groet en Liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
