Terug in Beetgumermolen, einde van een avontuur.

Het jaar is om, ik ben weer terug in Beetgumermolen. Donderdag 16 oktober was de laatste werkdag, die ik voor een aanzienlijk deel besteed heb aan afscheid nemen, maar ook nog de ronde over 'mijn' ward F gemaakt heb. Veel gepraat, veel emotie natuurlijk. De koffers waren al gepakt de dagen ervoor, ik reed naar Potchefstroom om bij Ali Dortasj, een Iraanse collega die in Taung gewerkt heeft maar nu daar werkt te praten en te overnachten. Ook hij werkt in een 'public' hospital, maar dát ziekenhuis is ook opleidingsziekenhuis, en betrekkelijk goed van personeel voorzien. En in ieder geval véél beter georganiseerd. Wat een verschil met Taung.
Het was goed Ali weer te zien en te spreken, en ook om te zien dat er echt ook wel gewoon, naar onze Nederlandse normen, gewerkt kan worden in een public hospital in Zuid Afrika. En zeer 'niet goed' om het verschil tussen echt platteland (Taung) en iets minder platteland (Potchefstroom) te zien. Waarom dat verschil? Zijn mensen in het dunner bevolkte gebied minder waard?
De volgende dag door naar Johannesburg, en daar de koffers weggebracht naar een luchtvracht-firma. En vervolgens de laatste souvenirs gekocht, en een verre neef ontmoet die al jaren daar werkt, en die ik op de heenweg gemist had, omdat hij toen zelf niet in Zuid Afrika was. Zondag nog naar een wildpark geweest, en daarna weer terug naar Taung. Maandag voor het laatst naar Thotayatau: het huis heeft een dak, en er is een kraan waar zowaar water uit komt! Ze werken er echt hard! Ook het eerste stukje van de nieuwe tuin is al omgewerkt. Op de lange terugweg weer de nodige loslopende koeien tegengekomen, en Zr Mothibi opgezocht, mijn Afrikaanse SIM-card bij haar achter gelaten, en afscheid genomen. Tot slot de auto laten schoonmaken, en daarbij naar de ondergaande zon gekeken: de zon gaat onder letterlijk over mijn Taung-avontuur.
Dinsdag een echte reisdag: van 's morgens vroeg eerst de auto naar Hartswater gebracht en ingeleverd. Dan in diezelfde auto door naar Kimberley (zo'n 150km naar het zuiden) waar ik op het vliegveld werd afgezet. Een poos wachten, dan een uurtje vliegen over het dorre droge Zuid Afrika naar Johannesburg. Daar de vliegkaartjes veranderd (toen ik vertrok kon er slechts voor 10 maanden geboekt worden, dus de kaartjes waren al veranderd, maar dat moest nog betaald worden), toen weer een paar uur wachten, en 's avonds op een vlucht naar Frankfurt, waar ik woensdag rond 5 uur 's morgens aan kwam. Weer een poosje wachten, toen naar Schiphol vliegen, alwaar Irene mij stond op te wachten. Kopje koffie op Schiphol. Thuis.

Friesland liet zich op zijn mooist zien: zonnetje, windje, mooie wolken in een blauwe lucht. Bij dat laatste, toen ik vrijdag naar buiten keek dacht ik dat de lucht grijs was. Nee, het was Fries-waterig-blauw, want de zon scheen ook! Heel wat anders dan het blauw in Taung.

Als eerste officiële daad meldde ik me weer bij het gemeentehuis als ingezetene. Verrassing: Irene moest schriftelijk toestemming geven om mij weer bij haar in een huis te mogen laten wonen! Daarna naar het ziekenfonds om weer verzekerd te raken. En ondertussen rondkijken in Beetgumermolen en Leeuwarden. Erg leuk om allemaal mensen weer terug te zien. En degenen die een welkomstgeschenk gaven: bedankt. Slecht voor de lijn, maar heerlijk!

En hoe nu verder?
Ik weet het werkelijk nog niet. Het is nog een chaos aan indrukken en emoties in mijn hoofd. Met als belangrijkste emotie de boosheid over de buitengewoon oneerlijke verdeling van de welvaart en zorg over de mensen; niet alleen het verschil Noord-Zuid (Nederland versus rural Zuid Afrika), maar vooral de oneerlijkheid binnen het als geheel toch relatief rijke Zuid Afrika (bijvoorbeeld Potchefstroom versus Taung.) Maar het is nog veel te vroeg voor conclusies. Afgezien dan van 'we live in an unequate world', natuurlijk.

Tot slot nog een mededeling over Thotayatau:
Enkele mensen hebben gevraagd hoe ze konden bijdragen. Ik ben daar namens de mensen daar erg blij mee. En dankzij de WOM kan dat ook betrekkelijk simpel. Die WOM heeft met veel geploeter inmiddels een subsidie aangevraagd bij Impulsis. Dat is een gezamenlijk initiatief van Edukans, ICCO, en Kerk in Actie. Als alles goed gekeurd wordt zal Impulsis de giften die van particulieren binnenkomen verdubbelen.
De WOM is niet echt makkelijk te vinden: op internet ga je eerst naar www.menaldumadeel.nl en daar in de blauwe balk links op het scherm naar Wonen vervolgens, eveneens weer in de blauwe balk, naar Ontwikkelingssamenwerking en daarin naar Stichting WOM en daar vind je dan het bankrekeningnummer 341744050 ten name van de WOM te Beetgumermolen. Je kan er ook ook meteen komen door te klikken op http://www.menaldumadeel.nl/index.php?id=1227&L=1%40OBZD-gemeente . Daar staat nu nog niets over Thotayatau, maar ik zal mijn best doen daar wat aan te veranderen.