Aankondiging 5e reis

Sinds februari 2011 heb ik via dit medium niets meer van me laten horen. Maar het is -eindelijk- zo ver: ik ga weer op reis.

Niet dat er nu al bijna twee jaar niets gebeurde: in mei 2011 trouwden Gerben en Petra, en in aug/sept dat jaar bekeek ik een weekje New York (wat al lang op mijn verlanglijst stond), en bezocht vervolgens Ena in Madison. Daarna nam ik weer contact op met MSF, maar vooralsnog leidde dat niet tot een volgende 'missie'. Dat heeft een reden: ik heb in Congo bewezen niet optimaal geschikt te zijn voor gebieden waar daadwerkelijk oorlog gevoerd wordt. Je hebt daar een soort intuïtie voor (on)veiligheidssituaties voor nodig die ik duidelijk niet heb. En op missies waar die eigenschap minder nodig is sturen ze liever mensen uit die voor het eerst gaan. Ook begrijpelijk. Maar dat maakt dat er voor mij geen nieuw MSF-avontuur aan kwam. Toen ik eind 2011 vond dat ik lang genoeg gewacht had en de hoop op een nieuwe MSF-missie begon op te geven zocht ik contact met Noorderbreedte (tegenwoordig heet dat Zorgpartners Friesland trouwens), een organisatie waar naast het MCL (= ziekenhuis in Leeuwarden) een groot aantal verpleeghuizen onder vallen, en van mijn zus wist ik dat er in die branche vast wel een dokter nuttig zou kunnen zijn, want ze kampen met een chronisch tekort aan medici: ouderengeneeskunde is kennelijk niet aantrekkelijk voor veel dokters. Onbegrijpelijk, want het is een uiterst boeiend vak. In ieder geval kon ik er terecht als 'anios' (= assistent niet in opleiding), want inmiddels is mijn registratie als huisarts verlopen (tropenjaren tellen niet mee), dus ik werkte daar als basisarts, onder supervisie. Het was een uiterst boeiende periode. Ik ontdekte dat verpleeghuis-werk toch weer heel iets anders is dan huisarts, en leerde weer veel. Eén van de opmerkelijke dingen daar: het type patiënten die ik in het verpleeghuis tegenkwam bestaat gewoon niet in gebieden waar ik met MSF was. Ik werkte voornamelijk in Grou, waar Noorderbreedte de huizen Nij Friesmahiem en Friesmastate heeft, en daarnaast viel ik af en toe in voor collega-ouderengeneeskundigen in Leeuwarden als die met vakantie gingen.

Ook op niet-professioneel gebied gebeurde er veel: in februari 2012 kregen we ons eerste kleinkind: zoon Timo van Gerben en Petra, die het na een wat moeizame start nu goed doet, en vrolijk het leven in kruipt. En eind september werd kleindochter Femke in Amerika geboren, in McLean, nabij Washington DC, waar Ena en Yeri inmiddels naartoe verhuisden wegens een nieuwe baan van Yeri bij het State Department. Irene en ik waren ruim twee weken kraamhulp van de mooiste kleindochter die men zich kan voorstellen, en ik bekeek een deel van de vele musea die Washington DC te bieden heeft.

Min of meer bij toeval kwamen de Rotary Doctors Nederland, de organisatie waarmee ik 6 weken in Kenya was, mij weer tegen: of ik nog eens zin had in een uitzending. Ze gaan iets nieuws doen in en om Dembi Dolo, in het verre westen van Ethiopië. Het is een voor die organisatie geheel nieuw project. Voor zover ik begrepen heb zit het als volgt: de Ethiopische overheid tracht de gezondheidszorg te structureren. Er waren in de streek waar ik heen ga al lang door de katholieke kerk gesteunde/opgezette scholen en kliniekjes/gezondheidscentra. Volgens de nieuwere regels moeten die laatste zich opwaarderen tot een officieel 'health center', wat inhoudt dat er aan de kwaliteit en de kundigheden van de daar aanwezige werkers bepaalde eisen gesteld worden, en dat daar bepaalde verrichtingen/behandelingen gedaan mogen worden. Voldoen ze niet aan de regels dan degraderen ze tot 'health post', waar veel minder kan en mag. Dat klinkt logisch en verstandig, maar is dat iets minder, aangezien het al vele jaren gaat zoals nu, en er voor de mensen daar -voor zover ik weet- in de wijde omtrek geen alternatieven zijn, mocht er gedegradeerd worden. In ieder geval heeft het 'Nekemte Catholic Secretariat', de organisatie waar die scholen en klinieken onder vallen, hulp gevraagd bij het bijscholen/trainen van de aanwezige broeders en zusters. Via oude historische banden van de RK-kerk in Ethiopië en Nederland kwamen ze bij de Rotary Doctors terecht. Die zijn daar gaan kijken, hebben er veel gepraat en besloten dat dit wel wat voor ze zou kunnen zijn. Men is in april 2012 begonnen in en om Nekemte, en zeer recent ook in en om Dembi Dolo.

Inmiddels zit de eerste dokter daar (Paul Verheijden) met zijn echtgenote (Geraldine), die toen hij nog huisarts in Nederland was de apotheek bestierde. Ik zal de tweede dokter zijn die er heen gaat. Paul is nog aan het rondkijken en zien wat we er kunnen, en wat ik er nu precies zal doen is dus nog wat onduidelijk. In ieder geval niet, zoals in en om Kimilili (Kenya, zie 'derde reis') zelf spreekuren doen: het gaat echt om training en voorlichting. Zelfs hoe lang ik zal wegblijven is nog niet (helemaal) zeker. Een maand of twee, is de bedoeling.

De voorbereidingen zijn in volle gang: paspoort, visum, vaccinaties, vliegticket, hotel voor de eerste nacht e.d. zijn geregeld, nadenken wat er allemaal mee moet is nooit af, maar lijkt nu toch aardig compleet. Het is de bedoeling dat ik dinsdag 13 november van Schiphol weg vlieg, en 's avonds in Addis Ababa aan kom (grote rode stip op de kaart). De volgende dag moet ik op een binnenlandse vlucht doorvliegen naar Gambela (A) en van daar nog eens een uur of twee per auto naar Dembi Dolo (B).

Ik ben benieuwd…


P.S.: voor de organisatie die mijn reis heeft voorbereid, zie http://www.rotarydoctors.nl, klik dan op 'projecten' en daar op 'Dembi Dolo'. Je ziet dan hoe er ruim een maand geleden tegen het project werd aangekeken. Hun kaart is mogelijk ook wat duidelijker dan de mijne. En onder 'Afgesloten projecten' kan U nog Kimilili (en Sacha) vinden, waar ik mijn derde reis was.

P.S.2: mijn e-mail adres is veranderd naar jwalangendijk@gmail.com.