Kerkdienst in Addo
Door: J.W.A. Langendijk
Blijf op de hoogte en volg Jan Willem
09 December 2012 | Ethiopië, Dembī Dolo
RDN is uitgenodigd door het NCS = Nekemte Catholic Secretariat. We zijn hier ter ondersteuning van een Rooms katholieke organisatie die naast allerlei andere zaken ook klinieken runt. Van die andere zaken zag ik een aantal scholen, een programma om vrouwen zelfstandiger te maken door ze middels kleren naaien en het maken van (kerst)kaarten zelf geld te laten verdienen, een programma ter ondersteuning van bejaarden (waarover later mogelijk meer), een (bij)voedingsprogramma waar ondervoeding geconstateerd wordt, maar natuurlijk ook kerkdiensten, huwelijken, (veel) begrafenissen en nog meer wat een kerk allemaal doet. De meesten Uwer weten dat waarschijnlijk beter dan ik, als buitenkerkelijke. Om allerlei redenen heb ik de indruk dat die klinieken niet de allerhoogste prioriteit hebben voor het NCS, wat frustrerend is voor ons als RDN, en dus ook voor mij. Ook daarover deze keer niet.
Vorige week was ik op zondag in Addo, een veel kleiner plaatsje dan Dembi Dolo, wat eigenlijk wel een stad genoemd mag worden. Ik was er te gast bij Abba Tadesé, de priester. Zijn hoofdtaak naast zijn priesterschap is het besturen van de scholen. Hij nodigde me uit voor de dienst zondag. Ik zag daar wat tegen op: zo'n dienst duurt ruim 3 uur als het een beetje wil. Maar ik kon gerust weglopen, zei hij. Vooral ook omdat het geheel in het Oromigo, de lokale taal, gehouden wordt en ik daar kan ik behalve goedemorgen (atam bultan), goedemiddag (atam molte) en dank U wel (galatoma) nog niet veel in zeggen, laat staan begrijpen.
Ik had zaterdag het kerkje, dat tegenover de kliniek staat: je kan het niet missen, al van binnen bekeken. De schildering van het laatste avondmaal boven het altaar deed me eerder orthodox dan Rooms katholiek aan. Maar omdat ze hier en daar in de huizen waar ik kom ook foto's van meneer Ratzinger hangen denk ik toch echt dat ze Rooms zijn.
Om 08H30 startte het aggregaat, want er was (weer eens) geen stroom in het openbaar net. De RK kerk heeft hier, net als alle andere kerken trouwens, het systeem van de moslims over genomen om met grote luidsprekers op het dak de dienst ruim over de omgeving te doen schallen. Soms denk ik dat ze vrezen dat G'd hardhorend is. In ieder geval heb je daar elektriciteit voor nodig, vandaar het aggregaat. Daarmee werd ook een soort verlichting in de kerk aangezet: flikkerende kerstboomlampjes in een boog over een schilderijtje van Maria met kind. En tenslotte werd de stroom ook gebruikt om een keyboard op te laten werken dat slagwerkritmes produceerde en waarop het koor begeleid werd.
Om 08H35 begon wat ik maar het 'voorprogramma' noem. Een medewerker (niet de pater zelf) houdt een kennelijk opzwepend betoog. Zo klinkt het tenminste, en paar mensen die al in de kerk waren vallen hem af en toe gezamenlijk bij met een luid 'amen'. Terwijl dit gaande was loopt de kerk heel langzaam voller. Als iemand binnenkomt slaat hij niet alleen een kruisje, maar gaat op zijn bank geknield zitten met het voorhoofd op de grond, of als dat niet past, op de bank voor hem. De mensen die daar zitten maken daar dan even plaats voor. Dat kende ik ook nog niet uit Nederlandse RK kerken. Naarmate de kerk voller wordt en de voorspreker steeds luider en sneller gaat praten en de 'amen's elkaar steeds sneller opvolgen raken er enkele mensen min of meer in trance: ze staan op, heffen hun handen ten hemel (althans boven hun hoofd) en roepen luid door de voorspreker heen allerlei zinnen, waarschijnlijk zijn het vaste formulieren, er komt in ieder geval veel 'haleluja' in voor. Maar de rest van de gemeente gaat door met stil zitten en de voorspreker bijvallen met 'amen'.
Om 09H30 kwam het koor binnen. Ik had al een paar dagen vele gele lappen aan de waslijn zien hangen, en mij was verteld dat dat voor het koor was, en ja: ze waren gehuld in gele gewaden. Ze gingen rechts-vooraan op de banken zaten die kennelijk voor ze vrij gehouden waren. (Ik was achteraan gaan zitten om stilletjes weg te kunnen glippen, dus had daar niet echt goed zicht op.) Vervolgens kwam de pater binnen in een groen gewaad, met twee misdienaars in het rood. Er werd een kaars aangestoken, en met een wierookvat gezwaaid.
De voorspreker stopte, de pater nam kort het woord. Iedereen ging staan, kennelijk een gebed. Weer zitten, weer een toespraak, het koor posteerde zich nu vóór de gemeente en begon te zingen. Ik maakte er met mijn telefoon een opname van; excuus voor de kwaliteit.(Uploaden van geluidsfragmenten lukte me niet. Excuus.) Het is maar een klein stukje van het gezang dat tamelijk lang duurde en voor mijn niet-verstaande oren leek het een eentonige herhaling van steeds dezelfde tekst, maar waarschijnlijk mis ik veel.
Toen ze klaar waren gingen ze weer zitten, en er gebeurde weer van alles op en bij de altaar-tafel. Vervolgens weer een korte toespraak (gebed?) en daarna gemeentezang, staand. Ook dat gaat hier héél anders dan in Beetgum. Ik maakte daarvan een korte video-opname. Er volgde iets waarvan ik aannam dat het een preek was die meer dan een half uur duurde. Maar ja, ik vond dat ik niet tijdens de preek van mijn gastheer weg kon. Daarna weer koor.
Ik ben daarna (na twee uur) weggeslopen.
Op het balkon van het huis waar mijn gastenkamer is, zat ik daarna naar de rest van de dienst te luisteren die over me heen schalde, en verstuurde de mailtjes naar RDN, de familie en het stukje voor waarbenjij.nu van vorige week. En terwijl ik dat deed hoorde ik wat gerammel op het dak van een ander huis. Een aap had een maïskolf te pakken gekregen en zat die lekker op te eten. Ook dan weet je weer dat je in Afrika bent.
Ook nu is het weer zondag, en ook nu schalt er in Danka weer een dienst over me heen. Een goede ambiance om weer wat aan de communicatie met thuis te doen…
Vorige week was ik op zondag in Addo, een veel kleiner plaatsje dan Dembi Dolo, wat eigenlijk wel een stad genoemd mag worden. Ik was er te gast bij Abba Tadesé, de priester. Zijn hoofdtaak naast zijn priesterschap is het besturen van de scholen. Hij nodigde me uit voor de dienst zondag. Ik zag daar wat tegen op: zo'n dienst duurt ruim 3 uur als het een beetje wil. Maar ik kon gerust weglopen, zei hij. Vooral ook omdat het geheel in het Oromigo, de lokale taal, gehouden wordt en ik daar kan ik behalve goedemorgen (atam bultan), goedemiddag (atam molte) en dank U wel (galatoma) nog niet veel in zeggen, laat staan begrijpen.
Ik had zaterdag het kerkje, dat tegenover de kliniek staat: je kan het niet missen, al van binnen bekeken. De schildering van het laatste avondmaal boven het altaar deed me eerder orthodox dan Rooms katholiek aan. Maar omdat ze hier en daar in de huizen waar ik kom ook foto's van meneer Ratzinger hangen denk ik toch echt dat ze Rooms zijn.
Om 08H30 startte het aggregaat, want er was (weer eens) geen stroom in het openbaar net. De RK kerk heeft hier, net als alle andere kerken trouwens, het systeem van de moslims over genomen om met grote luidsprekers op het dak de dienst ruim over de omgeving te doen schallen. Soms denk ik dat ze vrezen dat G'd hardhorend is. In ieder geval heb je daar elektriciteit voor nodig, vandaar het aggregaat. Daarmee werd ook een soort verlichting in de kerk aangezet: flikkerende kerstboomlampjes in een boog over een schilderijtje van Maria met kind. En tenslotte werd de stroom ook gebruikt om een keyboard op te laten werken dat slagwerkritmes produceerde en waarop het koor begeleid werd.
Om 08H35 begon wat ik maar het 'voorprogramma' noem. Een medewerker (niet de pater zelf) houdt een kennelijk opzwepend betoog. Zo klinkt het tenminste, en paar mensen die al in de kerk waren vallen hem af en toe gezamenlijk bij met een luid 'amen'. Terwijl dit gaande was loopt de kerk heel langzaam voller. Als iemand binnenkomt slaat hij niet alleen een kruisje, maar gaat op zijn bank geknield zitten met het voorhoofd op de grond, of als dat niet past, op de bank voor hem. De mensen die daar zitten maken daar dan even plaats voor. Dat kende ik ook nog niet uit Nederlandse RK kerken. Naarmate de kerk voller wordt en de voorspreker steeds luider en sneller gaat praten en de 'amen's elkaar steeds sneller opvolgen raken er enkele mensen min of meer in trance: ze staan op, heffen hun handen ten hemel (althans boven hun hoofd) en roepen luid door de voorspreker heen allerlei zinnen, waarschijnlijk zijn het vaste formulieren, er komt in ieder geval veel 'haleluja' in voor. Maar de rest van de gemeente gaat door met stil zitten en de voorspreker bijvallen met 'amen'.
Om 09H30 kwam het koor binnen. Ik had al een paar dagen vele gele lappen aan de waslijn zien hangen, en mij was verteld dat dat voor het koor was, en ja: ze waren gehuld in gele gewaden. Ze gingen rechts-vooraan op de banken zaten die kennelijk voor ze vrij gehouden waren. (Ik was achteraan gaan zitten om stilletjes weg te kunnen glippen, dus had daar niet echt goed zicht op.) Vervolgens kwam de pater binnen in een groen gewaad, met twee misdienaars in het rood. Er werd een kaars aangestoken, en met een wierookvat gezwaaid.
De voorspreker stopte, de pater nam kort het woord. Iedereen ging staan, kennelijk een gebed. Weer zitten, weer een toespraak, het koor posteerde zich nu vóór de gemeente en begon te zingen. Ik maakte er met mijn telefoon een opname van; excuus voor de kwaliteit.(Uploaden van geluidsfragmenten lukte me niet. Excuus.) Het is maar een klein stukje van het gezang dat tamelijk lang duurde en voor mijn niet-verstaande oren leek het een eentonige herhaling van steeds dezelfde tekst, maar waarschijnlijk mis ik veel.
Toen ze klaar waren gingen ze weer zitten, en er gebeurde weer van alles op en bij de altaar-tafel. Vervolgens weer een korte toespraak (gebed?) en daarna gemeentezang, staand. Ook dat gaat hier héél anders dan in Beetgum. Ik maakte daarvan een korte video-opname. Er volgde iets waarvan ik aannam dat het een preek was die meer dan een half uur duurde. Maar ja, ik vond dat ik niet tijdens de preek van mijn gastheer weg kon. Daarna weer koor.
Ik ben daarna (na twee uur) weggeslopen.
Op het balkon van het huis waar mijn gastenkamer is, zat ik daarna naar de rest van de dienst te luisteren die over me heen schalde, en verstuurde de mailtjes naar RDN, de familie en het stukje voor waarbenjij.nu van vorige week. En terwijl ik dat deed hoorde ik wat gerammel op het dak van een ander huis. Een aap had een maïskolf te pakken gekregen en zat die lekker op te eten. Ook dan weet je weer dat je in Afrika bent.
Ook nu is het weer zondag, en ook nu schalt er in Danka weer een dienst over me heen. Een goede ambiance om weer wat aan de communicatie met thuis te doen…
-
09 December 2012 - 10:20
Wiepke Algera:
Wij hebben het verslag gelezen, fantastich mooie verhalen en ga zo verder met schrijven en bezoeken.
Gr.van Wiepke & Fokje
-
09 December 2012 - 12:40
Durkje:
Hoi Jan Willem,
Heb met veel genoegen je belevenissen weer gelezen.
Kan me voorstellen dat je het na twee uur wel voor gezien hield.
Wens je nog veel plezier met je werk daar.
Durkje. -
09 December 2012 - 13:10
Alie Woudstra:
Beste Jan Willem,
het is een waar genoegen om je reisvehalen te lezen voor mij, als ik mij er een beetje ingeef zit ik zo op de plek van waaruit jij je omgeving waarneemt en beleef het helemaal met je mee. Wat een andere cultuur . Fijn om dit te mogen lezen en met jou mee op reis te gaan.
Wij, Jan en ik, wensen jou alvast hele fijne feesdagen en hopen dat jou missie ook deze keer wel weer aan je verwachtingen doet, al is dit vast niet de belangrijkste reden waarom jij hier bent.
Verwachtingen heb je natuurlijk, maar je bent er allang achter dat de wereld hier heel anders in elkaar steekt als bij ons.
Lieve groet,
Jan en Alie -
09 December 2012 - 20:15
Aukje:
Aan Jan Willem,
Fijn dat je ons door je verhalen mee op reis neemt. Ook de foto's en filmpjes zijn erg interessant.
Hartelijk dank!
Groetnis fan Aukje -
10 December 2012 - 20:19
Astrid:
Dankjewel voor het verslag.
Een mooie kerk die er heel anders uit zag dan ik dacht toen ik je verslag las.
Gisteren naar een gospel en praise concert geweest in de Meerpaal in Dronten .
Peter speelt in de band die begeleid elektrische piano, ook een feest van zingen en bewegen ter ere van onze Schepper.
Voor jou goede kerstdagen waarin we gedenken dat Jezus is geboren, groet Astrid. -
11 December 2012 - 22:02
Johan:
Dag JanWillem,
Dank je voor je verslag. Als van(nog niet zó)ouds een plezier om te lezen, en te zien, en zowaar nog wat te horen. Bedekken de vrouwen -want die zag ik voornamelijk- zich daar altijd zo grondig, of zijn hun gewaden speciaal voor zon- en feestdagen? Ze zien er in elk geval prachtig uit, en, naar mijn smaak, heel wat eleganter dan de dragonders, die ik hier in hun kaplaarzen zie rondstappen....
Ik denk dat je je daar wel prettig zult voelen. Wat je ons zo laat zien lijkt het een mooi avontuur, en dit keer gelukkig zonder wapengeweld, dat is een rustig idee voor ons. Dat avontuurlijke geldt zeker ook voor de inhoudelijke kant van je werk daar; mijn verbazing over de gang van zaken is niet minder dan bij eerdere belevenissen, al is de verrassing er natuurlijk niet meer. Wonder dat het toch mogelijk blijkt om verslag te doen.
Groeten van mij, ook namens Tineke! -
13 December 2012 - 14:58
Janny Bakker:
Dag Jan Willem
Mooi uitgebreid stukje heb je geschreven,waar ik van genoten heb.
Overal ter wereld Wordt God groot gemaakt,Hij is het waard.
Je hebt het knap lang volgehouden 2 uren in een kerk zitten,jammer dat je de taal niet verstaat,maar aan de bewegingen van hun lichaam zie je dat ze blij zijn.
Heb deze week een interview gehad, een stel,zij werken als zendelingen in Zuid Afrika, Januari vertrekken ze weer.
Zo liefdevol wat zij daar doen in de sloppenwijken,ze hebben hun baan opgezegd.
Heb nog een leuk interview met hun beide gehad,hoe ze kerst tegemoet zien,hun antwoord was verrassend .
Kan het je helaas niet toesturen.
Ik wens jou goede kerstdagen toe,wij gedenken de geboorte van het kindje Jezus en zien uit naar advent,dat dit kindje terug komt,wat een dag zal dat zijn!!!
-
15 December 2012 - 16:40
M)&A:
fntastisch die video, ga zo door,leuk om meet te beleven. Groeten M&A -
20 Januari 2013 - 14:38
Roelien Witvoet:
hoi Jan Willem, ik loop wat achter met lezen, maar het genieten is er nu niet minder om.
Weer heel geweldig om te lezen en wat goed dat je weer breed naar het leven daar kijkt.
Wat is het allemaal fassinerend niet waar?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
