(G)een goed begin?
Door: J.W.A. Langendijk
Blijf op de hoogte en volg Jan Willem
03 Juni 2010 | Rwanda, Kigali
De vorige week donderdag 27-05 de hele dag op het kantoor van Artsen zonder Grenzen om met allerlei mensen te praten, over Pinga en over wat men van mij verwachtte en wat ik zou kunnen verwachten, en wat men van mij zou kunnen verwachten. Ik werd geleidelijk aan steeds enthousiaster. De omgeving schijnt prachtig te zijn: met oerwoud bedekte heuvels.
Er is in Pinga zelf een redelijk functionerend ziekenhuis en veel plekken waar mensen wonen (dorpen?), maar dat is wat vluchtig, door de wisselende veiligheidssituatie die mensen dwingt weer te vertrekken, waardoor mensen soms opeens weer ergens anders (blijken te) zitten. In die dorpen komen teams vanuit Pinga eens per week of twee weken, en in tussentijd kan er weer van alles veranderd zijn. Vanuit die 'mobiele klinieken' worden mensen die niet ter plekke behandeld kunnen worden verwezen naar het ziekenhuis; en omdat er steeds meer mensen bereikt kunnen worden, komen er ook steeds meer verwijzingen, dus krijgt het ziekenhuis het weer drukker.
Mijn positie schijnt een soort tussenschakel tussen ziekenhuis en mobiele posten te worden. Gedeeltelijk zal ik in het ziekenhuis mee gaan doen, begreep ik, maar ik zal ook gedeeltelijk mee op pad kunnen met de mobiele posten. Door de kwaliteit van de wegen gaat dat lopend (dus goede schoenen mee!) en/of per motorfiets. Dat klinkt erg aanlokkelijk allemaal.
Hoewel contracten, visa en dergelijke nog niet helemaal geregeld waren, kwam ik met een ticket thuis: ik zou dinsdagavond naar Nairobi vliegen, om daar woensdagmorgen aan te komen. Vandaar zou ik meteen verder naar Kigali vliegen, en het plan was om van daar per auto naar Goma te gaan, de hoofdstad van Noord-Kivu, waar het kantoor van de AzG-missie in Noord-Kivu is, en waar ik verder bijgepraat zal worden.
Het eerste deel van het plan liep goed. Ik pikte dinsdag nog wat post en pakketjes op in Amsterdam om mee te nemen naar Kivu, dronk nog een paar kopjes koffie bij mijn broer en schoonzus in Amsterdam, en toen naar Schiphol, waar alles inclusief de post in mijn tassen bleek te passen en niet te zwaar bleek te zijn. Om onder het maximum gewicht te blijven had ik mijn sandalen in de tas gedaan, en de (zware) berg-wandelschoenen aangedaan. Tot en met Nairobi ging het goed. Over het platform lopend naar het vliegtuig naar Kigali (dat vind ik toch leuker dan door gangen en slurven zoals op Schiphol) brak de hak van mijn rechter schoen gedeeltelijk af. Dat loopt niet lekker, maar ik kon er niets aan veranderen, want de sandalen zaten in de tassen in het bagageruim. We zouden een tussenstop maken in Bujumbura, Burundi, en daar ging het echt mis. Er was iets mis met de papieren, begrepep we uiteindelijk, en het vliegtuig mocht voorlopig niet vertrekken. Dus moest iedereen uitstappen, en naar de 'transit-ruimte'. Op zich geen slechte plek, maar je mocht er niet uit. En het was onduidelijk hoe lang dit zou gaan duren, en steeds meer mensen gingen zich zorgen maken over hun aansluitingen. Ik ook, uiteraard, maar kon per telefoon MSF bereiken en die zouden de mensen in Goma voor me waarschuwen.
Uiteindelijk vertrokken we na ruim 9 uur vertraging in een ander vliegtuig, en kwam ik omstreeks 23H00 aan in Kigali. Ik zit nu in een –door Kenya Airlines betaald- hotel. Ik heb heerlijk geslapen en zit buiten te ontbijten onder een parasol onder een pijnboom en een vijgenboom. 't Koe minder', zou ik zeggen, maar of dit (kapotte schoen, vertraging) nu een goed begin was?
Hoe berichten van mij nu verder naar jullie toe komen weet ik nog niet goed, waarschijnlijk weer via de website van AzG: http://www.azgweblog.nl/?author=17
Nog een opmerking: Waarbenjij.nu stuurde geheel op eigen initiatief en zonder dat ik er iets van wist een bericht aan jullie allen dat ik zou gaan vertrekken en wilde vervolgens via jullie 'fotoruimte' verkopen, en spoorde je aan om berichtjes te plaatsen. Werkelijk dat hoeft niet; ik heb in ieder geval zelf al voor ruim voldoende fotoruimte gezorgd. Dat bericht was zuivere spam: ik heb Waarbenjij.nu dat laten weten, en ze beloofden beterschap. Ik bied jullie allen mijn excuses voor deze storing aan.
HgrJW.
Er is in Pinga zelf een redelijk functionerend ziekenhuis en veel plekken waar mensen wonen (dorpen?), maar dat is wat vluchtig, door de wisselende veiligheidssituatie die mensen dwingt weer te vertrekken, waardoor mensen soms opeens weer ergens anders (blijken te) zitten. In die dorpen komen teams vanuit Pinga eens per week of twee weken, en in tussentijd kan er weer van alles veranderd zijn. Vanuit die 'mobiele klinieken' worden mensen die niet ter plekke behandeld kunnen worden verwezen naar het ziekenhuis; en omdat er steeds meer mensen bereikt kunnen worden, komen er ook steeds meer verwijzingen, dus krijgt het ziekenhuis het weer drukker.
Mijn positie schijnt een soort tussenschakel tussen ziekenhuis en mobiele posten te worden. Gedeeltelijk zal ik in het ziekenhuis mee gaan doen, begreep ik, maar ik zal ook gedeeltelijk mee op pad kunnen met de mobiele posten. Door de kwaliteit van de wegen gaat dat lopend (dus goede schoenen mee!) en/of per motorfiets. Dat klinkt erg aanlokkelijk allemaal.
Hoewel contracten, visa en dergelijke nog niet helemaal geregeld waren, kwam ik met een ticket thuis: ik zou dinsdagavond naar Nairobi vliegen, om daar woensdagmorgen aan te komen. Vandaar zou ik meteen verder naar Kigali vliegen, en het plan was om van daar per auto naar Goma te gaan, de hoofdstad van Noord-Kivu, waar het kantoor van de AzG-missie in Noord-Kivu is, en waar ik verder bijgepraat zal worden.
Het eerste deel van het plan liep goed. Ik pikte dinsdag nog wat post en pakketjes op in Amsterdam om mee te nemen naar Kivu, dronk nog een paar kopjes koffie bij mijn broer en schoonzus in Amsterdam, en toen naar Schiphol, waar alles inclusief de post in mijn tassen bleek te passen en niet te zwaar bleek te zijn. Om onder het maximum gewicht te blijven had ik mijn sandalen in de tas gedaan, en de (zware) berg-wandelschoenen aangedaan. Tot en met Nairobi ging het goed. Over het platform lopend naar het vliegtuig naar Kigali (dat vind ik toch leuker dan door gangen en slurven zoals op Schiphol) brak de hak van mijn rechter schoen gedeeltelijk af. Dat loopt niet lekker, maar ik kon er niets aan veranderen, want de sandalen zaten in de tassen in het bagageruim. We zouden een tussenstop maken in Bujumbura, Burundi, en daar ging het echt mis. Er was iets mis met de papieren, begrepep we uiteindelijk, en het vliegtuig mocht voorlopig niet vertrekken. Dus moest iedereen uitstappen, en naar de 'transit-ruimte'. Op zich geen slechte plek, maar je mocht er niet uit. En het was onduidelijk hoe lang dit zou gaan duren, en steeds meer mensen gingen zich zorgen maken over hun aansluitingen. Ik ook, uiteraard, maar kon per telefoon MSF bereiken en die zouden de mensen in Goma voor me waarschuwen.
Uiteindelijk vertrokken we na ruim 9 uur vertraging in een ander vliegtuig, en kwam ik omstreeks 23H00 aan in Kigali. Ik zit nu in een –door Kenya Airlines betaald- hotel. Ik heb heerlijk geslapen en zit buiten te ontbijten onder een parasol onder een pijnboom en een vijgenboom. 't Koe minder', zou ik zeggen, maar of dit (kapotte schoen, vertraging) nu een goed begin was?
Hoe berichten van mij nu verder naar jullie toe komen weet ik nog niet goed, waarschijnlijk weer via de website van AzG: http://www.azgweblog.nl/?author=17
Nog een opmerking: Waarbenjij.nu stuurde geheel op eigen initiatief en zonder dat ik er iets van wist een bericht aan jullie allen dat ik zou gaan vertrekken en wilde vervolgens via jullie 'fotoruimte' verkopen, en spoorde je aan om berichtjes te plaatsen. Werkelijk dat hoeft niet; ik heb in ieder geval zelf al voor ruim voldoende fotoruimte gezorgd. Dat bericht was zuivere spam: ik heb Waarbenjij.nu dat laten weten, en ze beloofden beterschap. Ik bied jullie allen mijn excuses voor deze storing aan.
HgrJW.
-
03 Juni 2010 - 07:52
Lianne:
Hoi Jan Willem,
Lichte pech aan het begin van je volgende avontuur. Maar niet iets om wakker van te liggen.
Ik wens je heel veel succes in Rwanda en zal je berichten met plezier tegemoet zien en lezen.
Groeten,
Lianne -
03 Juni 2010 - 19:25
Petra:
Nou, hopelijk gaat het straks lekkerder van de hak op de tak.. leuke fotos. Succes! -
04 Juni 2010 - 19:55
Els Touw:
Hoi J.W.
één seconde lijm heeft tijdens mijn vakantie mijn hak stevig geplakt. Ik ben benieuwd naar je volgend avonturen. Groeten, Els -
06 Juni 2010 - 06:56
Nellie:
Hoi Jan Willem,
Het eerste verslag al weer binnen. 't Zijn net 'echte' vakantieplaatjes. Beetje pech maar het kon/kan erger, wel lastig van je schoen natuurlijk.
Veel succes en hartelijke groeten,
Nellie -
06 Juni 2010 - 08:31
Dick:
Hoi Jan Willem! Het lijkt allemaal weer erg spannend te worden! Nu als echte bush dokter lopend en motorend op pad. Uitkijken hoor! Je weet het, hé: de meeste problemen in verre landen komen niet door ziektes maar door ongelukken1
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
