Eerste week overleefd.

Mijn eerste werkweek zit erop. Ik vind het nog steeds griezelig en spannend, en boeiend. Zóveel anders dan in Beetgumermolen, en dat met mensen die toch uiteindelijk ook maar gewoon mensen zijn.
Het griezelige merk ik vooral als ik 's morgens op sta en dat holle gevoel in mijn buik heb, dat ik kende van voor een bijschool bijeenkomst waar ik op één of andere manier bij betrokken was, en vooral als ik moest optreden. Maar toch wat anders, want dan had ik het wel altijd min of meer goed voorbereid, en wist ik wat ik kon verwachten en hoe ik daarop moest reageren, en vooral wist ik dat ik kon wat ik zou gaan doen. En nu is juist het probleem dat ik me zo erg insufficiënt voel in het kunnen en weten, en ook niet door heb hoe ik me er op moet voorbereiden. Alles is steeds weer anders dan ik denk.
Daarnaast en vooral speelt het taal-probleem. Met Engels kom je eigenlijk nergens hier, en Swana begrijp ik geheel niet. Ja, ik kan nu goedendag zeggen, en vragen of men wil zuchten. Er is een tekort aan nurses, dus niet altijd iemand die voor me kan vertalen. Of er zijn geheel verse nurses, die van de lokale procedures nog minder weten dan ik inmiddels, en daarvoor dus ook al geen grote hulp zijn.
Ik ben om te beginnen dus op de OPD (zo komt men hier binnen: een polikliniek met een inloop-spreekuur) neergezet, onder het motto 'patiënten zijn overal hetzelfde, en consulten doen heeft hij al zó lang gedaan, dat kan hij vast wel.' Op zich een logische gedachte, maar enerzijds weet ik nog steeds niet wat er nu allemaal verwezen moet worden, en wat men in Taung zelf doet of kan, en anderzijds denk ik het risico te lopen dat ik alles wat ik zie voor HIV-gerelateerde tuberculose aan zie. Terwijl er heus wel gewoon zieke mensen zijn. Maar de enige meneer met een ischialgie die ik tegenkwam deze week, had niet alleen dat, maar uitgebreid sensibiliteitsverlies aan zijn ischialgisch been, en sterk lokale drukpijn op L1 en 2, naast wat gekraak in zijn longen: werveltuberculose? We zagen in Beetgumermolen dagelijks mensen met ischialgie; nooit aan tuberculose gedacht daar, hooguit aan (prostaat)kanker. Enfin: foto was niet duidelijk afwijkend (maar de kwaal ook nog maar twee weken oud), sputum wordt nog verzameld en 'VTC' (Voluntary counseling and testing, de procedure om te komen tot een HIV-antistof-bepaling, want men is daar erg omzichtig mee) nog gaande. Ondertussen toch maar gewoon ibuprofen gegeven. Over omzichtigheid met de diagnose HIV gesproken: dat moet je bij voorkeur niet op een doodsoorzaakverklaring zetten, is me uitgelegd, want dan keert de verzekering niet uit. Zo krijg je wel betrouwbare statistieken natuurlijk. En om nog even zo door te gaan: wat doe je met een meisje van 10, dat komt met plekken in haar gezicht, maar als je in haar mond kijkt daar ook een uitgebreide schimmel heeft? Dat kan vrijwel uitsluitend een niet-aangeboren HIV zijn op die leeftijd. Maar op je 10-de een sexueel overgedragen ziekte… Ik weet dat het kan en dat het zich hier zelfs niet zelden voordoet, maar wat een wereld is dit? Nou ja, ik zou zo nog pagina's met casuïstiek kunnen vullen. Om niet te zeggen dat ik daar dus helemaal vol mee zit. Maar dat vullen doe ik niet.

Wat betreft organisatie: er horen twee dokters vast op de OPD te zitten, en daarnaast ook nog in een roulerend schema anderen. De andere dokter die vast op de OPD hoort te zitten was tot op vandaag niet aanwezig (en ook vandaag voor een groot deel zoek), en als er geen anderen om me heen zijn om raad te vragen, kan ik nog maar weinig doen. Ook verbaas ik me er over dat men gewoon om half vier zijn post verlaat terwijl er nog een hele rij patiënten zit. Nu zit die rij daar mogelijk omdat ik nog vaak niet zo'n grote, en zeker niet zo'n snelle hulp ben, maar toch.
Het 'campus-leven' op het ziekenhuisterrein valt me wat tegen. Het is me nog niet gelukt om iemand op de thee of Nescafé uit te nodigen. Men is na het werk kennelijk zeer uitvliegend. Of ik doe nog iets verkeerd.

Nog een observatie(tje): begin deze week zag ik voor het eerst 's avonds zwaluwen hun rondjes vliegen hier. Een maand geleden waren de laatste nog in Beetgumermolen, en kennelijk zijn ze nu hier aangekomen. Dappere vogeltjes, want zij vlogen zelf, en ik liet me vliegen.

Vandaag voor het eerst een schoonmaakster gehad, overgenomen van één van de collegae. Het huis ziet er geheel spic-en-span uit, en ik heb een boodschappenlijst van schoonmaakspullen die ze nog niet had. Zo moet ik op zoek naar een strijkbout en strijkplank, want wassen zonder strijken vond ze maar niets. Ik beken dat ik nooit wat streek in Beetgumermolen!
Ik krijg het nog druk in het weekend, want ik wil ook op zoek naar een auto. Dan kan ik ook eens wat in de omgeving gaan rondkijken.

Iedereen dank voor zijn/haar reacties, trouwens.

HgrJW.