Eerste week overleefd.
Door: J.W.A. Langendijk
Blijf op de hoogte en volg Jan Willem
08 November 2007 | Zuid-Afrika, Taung
Mijn eerste werkweek zit erop. Ik vind het nog steeds griezelig en spannend, en boeiend. Zóveel anders dan in Beetgumermolen, en dat met mensen die toch uiteindelijk ook maar gewoon mensen zijn.
Het griezelige merk ik vooral als ik 's morgens op sta en dat holle gevoel in mijn buik heb, dat ik kende van voor een bijschool bijeenkomst waar ik op één of andere manier bij betrokken was, en vooral als ik moest optreden. Maar toch wat anders, want dan had ik het wel altijd min of meer goed voorbereid, en wist ik wat ik kon verwachten en hoe ik daarop moest reageren, en vooral wist ik dat ik kon wat ik zou gaan doen. En nu is juist het probleem dat ik me zo erg insufficiënt voel in het kunnen en weten, en ook niet door heb hoe ik me er op moet voorbereiden. Alles is steeds weer anders dan ik denk.
Daarnaast en vooral speelt het taal-probleem. Met Engels kom je eigenlijk nergens hier, en Swana begrijp ik geheel niet. Ja, ik kan nu goedendag zeggen, en vragen of men wil zuchten. Er is een tekort aan nurses, dus niet altijd iemand die voor me kan vertalen. Of er zijn geheel verse nurses, die van de lokale procedures nog minder weten dan ik inmiddels, en daarvoor dus ook al geen grote hulp zijn.
Ik ben om te beginnen dus op de OPD (zo komt men hier binnen: een polikliniek met een inloop-spreekuur) neergezet, onder het motto 'patiënten zijn overal hetzelfde, en consulten doen heeft hij al zó lang gedaan, dat kan hij vast wel.' Op zich een logische gedachte, maar enerzijds weet ik nog steeds niet wat er nu allemaal verwezen moet worden, en wat men in Taung zelf doet of kan, en anderzijds denk ik het risico te lopen dat ik alles wat ik zie voor HIV-gerelateerde tuberculose aan zie. Terwijl er heus wel gewoon zieke mensen zijn. Maar de enige meneer met een ischialgie die ik tegenkwam deze week, had niet alleen dat, maar uitgebreid sensibiliteitsverlies aan zijn ischialgisch been, en sterk lokale drukpijn op L1 en 2, naast wat gekraak in zijn longen: werveltuberculose? We zagen in Beetgumermolen dagelijks mensen met ischialgie; nooit aan tuberculose gedacht daar, hooguit aan (prostaat)kanker. Enfin: foto was niet duidelijk afwijkend (maar de kwaal ook nog maar twee weken oud), sputum wordt nog verzameld en 'VTC' (Voluntary counseling and testing, de procedure om te komen tot een HIV-antistof-bepaling, want men is daar erg omzichtig mee) nog gaande. Ondertussen toch maar gewoon ibuprofen gegeven. Over omzichtigheid met de diagnose HIV gesproken: dat moet je bij voorkeur niet op een doodsoorzaakverklaring zetten, is me uitgelegd, want dan keert de verzekering niet uit. Zo krijg je wel betrouwbare statistieken natuurlijk. En om nog even zo door te gaan: wat doe je met een meisje van 10, dat komt met plekken in haar gezicht, maar als je in haar mond kijkt daar ook een uitgebreide schimmel heeft? Dat kan vrijwel uitsluitend een niet-aangeboren HIV zijn op die leeftijd. Maar op je 10-de een sexueel overgedragen ziekte… Ik weet dat het kan en dat het zich hier zelfs niet zelden voordoet, maar wat een wereld is dit? Nou ja, ik zou zo nog pagina's met casuïstiek kunnen vullen. Om niet te zeggen dat ik daar dus helemaal vol mee zit. Maar dat vullen doe ik niet.
Wat betreft organisatie: er horen twee dokters vast op de OPD te zitten, en daarnaast ook nog in een roulerend schema anderen. De andere dokter die vast op de OPD hoort te zitten was tot op vandaag niet aanwezig (en ook vandaag voor een groot deel zoek), en als er geen anderen om me heen zijn om raad te vragen, kan ik nog maar weinig doen. Ook verbaas ik me er over dat men gewoon om half vier zijn post verlaat terwijl er nog een hele rij patiënten zit. Nu zit die rij daar mogelijk omdat ik nog vaak niet zo'n grote, en zeker niet zo'n snelle hulp ben, maar toch.
Het 'campus-leven' op het ziekenhuisterrein valt me wat tegen. Het is me nog niet gelukt om iemand op de thee of Nescafé uit te nodigen. Men is na het werk kennelijk zeer uitvliegend. Of ik doe nog iets verkeerd.
Nog een observatie(tje): begin deze week zag ik voor het eerst 's avonds zwaluwen hun rondjes vliegen hier. Een maand geleden waren de laatste nog in Beetgumermolen, en kennelijk zijn ze nu hier aangekomen. Dappere vogeltjes, want zij vlogen zelf, en ik liet me vliegen.
Vandaag voor het eerst een schoonmaakster gehad, overgenomen van één van de collegae. Het huis ziet er geheel spic-en-span uit, en ik heb een boodschappenlijst van schoonmaakspullen die ze nog niet had. Zo moet ik op zoek naar een strijkbout en strijkplank, want wassen zonder strijken vond ze maar niets. Ik beken dat ik nooit wat streek in Beetgumermolen!
Ik krijg het nog druk in het weekend, want ik wil ook op zoek naar een auto. Dan kan ik ook eens wat in de omgeving gaan rondkijken.
Iedereen dank voor zijn/haar reacties, trouwens.
HgrJW.
Het griezelige merk ik vooral als ik 's morgens op sta en dat holle gevoel in mijn buik heb, dat ik kende van voor een bijschool bijeenkomst waar ik op één of andere manier bij betrokken was, en vooral als ik moest optreden. Maar toch wat anders, want dan had ik het wel altijd min of meer goed voorbereid, en wist ik wat ik kon verwachten en hoe ik daarop moest reageren, en vooral wist ik dat ik kon wat ik zou gaan doen. En nu is juist het probleem dat ik me zo erg insufficiënt voel in het kunnen en weten, en ook niet door heb hoe ik me er op moet voorbereiden. Alles is steeds weer anders dan ik denk.
Daarnaast en vooral speelt het taal-probleem. Met Engels kom je eigenlijk nergens hier, en Swana begrijp ik geheel niet. Ja, ik kan nu goedendag zeggen, en vragen of men wil zuchten. Er is een tekort aan nurses, dus niet altijd iemand die voor me kan vertalen. Of er zijn geheel verse nurses, die van de lokale procedures nog minder weten dan ik inmiddels, en daarvoor dus ook al geen grote hulp zijn.
Ik ben om te beginnen dus op de OPD (zo komt men hier binnen: een polikliniek met een inloop-spreekuur) neergezet, onder het motto 'patiënten zijn overal hetzelfde, en consulten doen heeft hij al zó lang gedaan, dat kan hij vast wel.' Op zich een logische gedachte, maar enerzijds weet ik nog steeds niet wat er nu allemaal verwezen moet worden, en wat men in Taung zelf doet of kan, en anderzijds denk ik het risico te lopen dat ik alles wat ik zie voor HIV-gerelateerde tuberculose aan zie. Terwijl er heus wel gewoon zieke mensen zijn. Maar de enige meneer met een ischialgie die ik tegenkwam deze week, had niet alleen dat, maar uitgebreid sensibiliteitsverlies aan zijn ischialgisch been, en sterk lokale drukpijn op L1 en 2, naast wat gekraak in zijn longen: werveltuberculose? We zagen in Beetgumermolen dagelijks mensen met ischialgie; nooit aan tuberculose gedacht daar, hooguit aan (prostaat)kanker. Enfin: foto was niet duidelijk afwijkend (maar de kwaal ook nog maar twee weken oud), sputum wordt nog verzameld en 'VTC' (Voluntary counseling and testing, de procedure om te komen tot een HIV-antistof-bepaling, want men is daar erg omzichtig mee) nog gaande. Ondertussen toch maar gewoon ibuprofen gegeven. Over omzichtigheid met de diagnose HIV gesproken: dat moet je bij voorkeur niet op een doodsoorzaakverklaring zetten, is me uitgelegd, want dan keert de verzekering niet uit. Zo krijg je wel betrouwbare statistieken natuurlijk. En om nog even zo door te gaan: wat doe je met een meisje van 10, dat komt met plekken in haar gezicht, maar als je in haar mond kijkt daar ook een uitgebreide schimmel heeft? Dat kan vrijwel uitsluitend een niet-aangeboren HIV zijn op die leeftijd. Maar op je 10-de een sexueel overgedragen ziekte… Ik weet dat het kan en dat het zich hier zelfs niet zelden voordoet, maar wat een wereld is dit? Nou ja, ik zou zo nog pagina's met casuïstiek kunnen vullen. Om niet te zeggen dat ik daar dus helemaal vol mee zit. Maar dat vullen doe ik niet.
Wat betreft organisatie: er horen twee dokters vast op de OPD te zitten, en daarnaast ook nog in een roulerend schema anderen. De andere dokter die vast op de OPD hoort te zitten was tot op vandaag niet aanwezig (en ook vandaag voor een groot deel zoek), en als er geen anderen om me heen zijn om raad te vragen, kan ik nog maar weinig doen. Ook verbaas ik me er over dat men gewoon om half vier zijn post verlaat terwijl er nog een hele rij patiënten zit. Nu zit die rij daar mogelijk omdat ik nog vaak niet zo'n grote, en zeker niet zo'n snelle hulp ben, maar toch.
Het 'campus-leven' op het ziekenhuisterrein valt me wat tegen. Het is me nog niet gelukt om iemand op de thee of Nescafé uit te nodigen. Men is na het werk kennelijk zeer uitvliegend. Of ik doe nog iets verkeerd.
Nog een observatie(tje): begin deze week zag ik voor het eerst 's avonds zwaluwen hun rondjes vliegen hier. Een maand geleden waren de laatste nog in Beetgumermolen, en kennelijk zijn ze nu hier aangekomen. Dappere vogeltjes, want zij vlogen zelf, en ik liet me vliegen.
Vandaag voor het eerst een schoonmaakster gehad, overgenomen van één van de collegae. Het huis ziet er geheel spic-en-span uit, en ik heb een boodschappenlijst van schoonmaakspullen die ze nog niet had. Zo moet ik op zoek naar een strijkbout en strijkplank, want wassen zonder strijken vond ze maar niets. Ik beken dat ik nooit wat streek in Beetgumermolen!
Ik krijg het nog druk in het weekend, want ik wil ook op zoek naar een auto. Dan kan ik ook eens wat in de omgeving gaan rondkijken.
Iedereen dank voor zijn/haar reacties, trouwens.
HgrJW.
-
09 November 2007 - 08:43
Elske:
Dag Jan Willem, Je verhalen zijn erg herkenbaar, gewoon rustig blijven, mensen hebben veel geduld.Zijn er voldoende medicijnen aanwezig? En hoe is het met de lente bij jullie terwijl wij hier woeste herfststormen hebben? Zijn daar ook varianten van krokussen en sneeuwklokjes?
Wie zijn je buren? Theedrinkers?
Groet Elske -
09 November 2007 - 09:55
Henk:
Prettig weekeind natuurlijk.
En succes met je Swana :) -
09 November 2007 - 10:30
Els Touw:
Hoi JW, Leuk om je wederwaardigheden te horen. Lastig dat men je niet iets meer wil begeleiden, misschien moet je het wat duidelijker vragen, of een wekelijks evalueer moment met een collega vastleggen met nescafe o.i.d. We hebben een gezellige bijeenkomst gehad van therapeuten en artsen, met anekdotes waar ik me tranen om gelachen heb. Kies een betrouwbare auto uit. Groetjes, Els -
09 November 2007 - 11:06
Irene:
Hoe nuttig is een tolk ... Een goede dan!Zo zegt jou een tolkende en vertalende echtgenote. Maar dat weet je ook wel ...
Kun je het ziekenhuis niet vragen om je iemand te verschaffen, die trouw aan jouw zijde vertaalt, dus niet een verpleegkundige, maar een ander, die jou goed over kan brengen wat de patiënt zegt en voor de patient kan vertalen wat jij zegt? Dan draag je niet bij aan een nog nijpender gebrek aan verpleeghulp. En dan kun je terugkoppelmomenten inlassen om, al dan niet met je tolk, de dingen te vragen die je weten moet over doorverwijzen...
Misschien is er wel iemand erg gelukkig met zo'n baantje ...
Tot weer!
Irene -
09 November 2007 - 12:36
Hylke:
Hee Jan-Willem,
Wat leuk om zo je wederwaardigheden te volgen, en ook bijzonder om te horen hoe een huisarts met jaren ervaring toch nog hetzelfde kan ervaren als een verse arts-assistent. Met name het holle gevoel, welk ik over het algemeen vul met kwark, ken ik goed. Zoals je destijds tegen mij zei: de tijd maakt van iedereen arts, en of dit nu tropenarts is of huisarts maakt in deze weinig uit.
Groetjes,
Hylke
PS: Afgelopen woensdag gesolliciteerd bij de HA-opleiding, over 2 weken volgt verder bericht... -
09 November 2007 - 16:06
Tine:
Was je nog maar 5 jaar in B'molen gebleven. Met mij erbij dan. Die lange rij in de wachtruimte ligt niet aan jou. Succes met het vinden van een auto. Met navigatiesysteem? Ik heb je een paar krantenknipsels opgestuurd. Ben benieuwd of ze aankomen.
Groeten,Tine. -
09 November 2007 - 19:44
Nicole Meijerink:
JW,
Je kunt het!
Over een paar weken weet je niet beter. Iemand die binnen 1 jaar met alweer de 3de uitdaging bezig is (MCL/A'dam en nu Taung)laat toch aardig z'n poepie ruiken! Morgen Sint Maarten, we zullen je missen aan de deur maar Irene staat er vast voor twee!
Het stormt hier lekker, kijken of jouw populieren ook dit weer overleven.....
Hartelijke groet van ons 6-en,
prettig verkenningsweekend,
tot mailens,
Nicole -
10 November 2007 - 10:42
Ben En Douwien:
hoi Jan Willem, met bewondering lezen we jouw berichten. Op jouw geheel eigen manier zal je werk daar ongetwijfeld heel zinvol zijn. Wij hebben gisteravond een benefietconcert gegeven met het CHN koor (Beethoven en Bach)op de overdekte binneplaats van het natuur historisch museum in Leeuwarden, voor een kinderspeelplaats in een arme wijk bij Port Alfred, waar studenten aan projecten werken. Ook hebben we tot slot het Zuid-Afrikaanse volkslied gezongen als koor, dus als je nog behoefte hebt aan de tekst en muziek, dan kunnen we je die altijd mailen. We blijven met belangstelling je berichten volgen, veel succes bij alles! Groeten, B en D . -
10 November 2007 - 11:37
WIL GROND:
ZWALUWEN: INTERNATIONAL NATURE FILMING
Jan Willem die zwaluwen leveren grote prestaties,vliegen van Fryslân naar Zuid Afrika, zonder kaart, zonder kompas, en zonder klok. Komen ook nog op tijd daar aan. Maken twee keer per jaar een riskante reis van 13.000 km in de herfst, en in het voorjaar van 2008, nog een keer z'n riskante reis terug van 13.000 km.Totaal per jaar 26.000 km, en z'n prestatie kan niet één blanke broeder op deze aarde.
Er is een maar...... ?
Vriendelijke Groet, Wil Grond. INF. -
10 November 2007 - 12:09
Jan W.:
Hoe anders dan in Stiens, ik krijg al de kriebels als ik het lees. Ik ben toch een mens van zekerheden. Die zijn er daar bijna niet, of in ieder geval anders dan hier. Kennelijk ben je daar toch hard nodig. Zelfs bij het griepsuiten hier is de rij beperkt en snel opgelost. Ben benieuwd naar je verdere ervaringen.
groeten jan. -
10 November 2007 - 17:17
Sonja:
Hoi Jan Willem,
We volgen je belevenissen daar in dat verre Afrika,wel moeilijk voor je zonder tolk te moeten werken,vraag iemand daar om je de taal te leren,heb je meteen een maatje om thee mee te drinken!Jaap en ik wensen je veel succes met je nieuwe werksituatie,burger maar gauw in,groetjes van Jaap en Sonja. -
10 November 2007 - 17:23
Klaske Rijpstra:
dag "buurman"
ik lees met belangstelling uw bericht in dorp en sport en nu hier op de website
ik wens je heel veel sterkte
met alle obstakels maar dat zal je wel lukken en niet te druk maken over het strijken
de groeten uit een stormachtig
bitgummole
-
11 November 2007 - 10:00
Jolien:
Dank JW voor je fijne verslag. Wat leuk om je zo een beetje te kunnen volgen.
Na het lezen van de reacties is het meeste al gezegd.
Het klinkt wat eenzaam daar zo en daar wens ik je veel sterkte bij. Verder dacht ik bij het lezen ook aan Irene's suggesties.
Het moet toch mogelijk zijn iemand daarvoor te vinden. En ik weet niet hoe het jou vergaat, maar Els' opmerking over duidelijk vragen zet misschien ook zoden aan de dijk...
Nog een ding over strijken; ik dacht dat je op de tropencursus leerde dat dat echt belangrijk is in de tropen. Er is een vlieg die graag eitjes legt op wasgoed. Die kruipen daarna in je huid en groeien daar verder.
Ik had er ooit een in Kenya en zelfs ik vond dat betrekkelijk onsmakelijk om die larve uit mijn borst te zien komen bij drukken... wij deden geen tropencursus voor we erheen gingen.
Verder wil ik je zeggen dat ik veel bewondering voor je heb!
liefs Jolien -
11 November 2007 - 14:49
Esther:
he jan willem, wat een leven, zo lezend moet ik denken aan mijn eerste tijd in nicaragua, helemaal alleen in een wereld zo totaal anders dan we gewend zijn, dat heet nou cultuurshock. neem je tijd om te acclimatiseren! gewoon rustig blijven en het komt wel. erg leuk dat je je site zo bijhoudt en we je kunnen volgen. zet hem op, liefs es -
11 November 2007 - 17:09
TinekeJohan:
Dank je voor je levensechte berichtgeving. We hebben alle respect voor je houding, in elk geval voor je mentale instelling, en we denken dat ook voor de rest zal gelden. Succes met het Swana; na het fries kan dat toch niet al te moeilijk zijn. liefs van ons, Tineke&Johan. -
13 November 2007 - 15:42
Clara:
Hoi Jan Willem,
wat een ander leven..............
Het lijkt me erg spannend inderdaad, succes met alles wat je gaat doen!
Leuk om je verhalen te lezen en ook niet leuk omdat ze zo schrijnend zijn, wat een wereld inderdaad! Ik zou je graag eens opzoeken.....
Hoe lang blijf je daar?
Wij zijn druk bezig het 10 jarig bestaan van de CVA zorgketen voor te bereiden, in 2008. Groeten ook van Mario en Karin. -
13 November 2007 - 22:05
Willem En Alie.:
Beste buurman.
Wij wensen jou daarin het verre Taung.
Succes hou de moet er maar in,hier was je
een goede huisarts.Gaat daar ook vast goed komen.
Groeten van WILLEM en ALIE Rijpstra. -
14 November 2007 - 14:46
Fam. R V/d Weide:
Veel sucses daar in Taung. We wensen u een fijne en leerzame tijd toe. En dat de communicatie wat makkelijker wordt. Want Swana leren is natuurlijk ook een hele uitdaging!
Groeten hier uit beetgumermolen. -
14 November 2007 - 17:52
Jannie Terpstra:
Volg je hart en blijf je zelf, heb je mij ooit eens voor gehouden.Doe jij dat ook maar want jouw hart is groot, anders was je deze reis vast niet begonnen.
We volgen je en wensen je alle sterkte die je nodig hebt.
Hedzer en Jannie -
18 November 2007 - 08:49
Sjoerd:
Beste Jan Willem, Leuk om je belevenissen te lezen. De grootte van het land zal je wel blijven verbazen. Nederland is één woongebied. Afstanden kennen we hier niet. Daarom heeft de regering ook de zuiderzeelijn in de ban gedaan...In India bestaan ook nog afstanden. Ik ga er in jan. of feb. weer naar toe. Mijn fietsaktie staat nu op 7500 euro! En het blijft maar komen. Intussen trimmen we door, maar we missen je relativerende opmerkingen wel. Succes met je werk! Geertje/Sjoerd -
26 November 2007 - 20:03
Wiep En Fokje:
Hallo J.W.L.ik was vandaag bij Fesevur en hoorde van haar je e-mail adres en heb direkt even op de mail gekeken, prachtig om dit te lezen en dat je goed terecht bent gekomen. Wij zijn in 1995 daar 24 dagen door Zuid Afrika gereist en wij vonden het een prachtig land, de natuur en dieren, maar wees voorzichtig in de steden. Wij hopen dat het je daar goed bevalt en een prettige werksfeer zult krijgen, en als er al vrije tijd is ga eens naar verschillende wildparken zoals het Paul Kruger park en Swaziland en de zwarte wijk Soweto bij Johannesburg waar meer dan 2 miljoen mensen onder erbarmelijke omstandigheden leven, wat leven wij dan hier in Nederland in luxe en rijkdom, dan is Sun City ook het bekijken waard en een tochtje naar het Robben eiland waar Mandela gevangen heeft gezeten is over zee ook indrukwekkend.Een bezoek aan de Victoria watervallen van Livinstone in Zimbbabwe is ook indrukwekkend aan de Zambezi waar altijd water wordt aangevoerd en nog verdroogt het land omdat de mensen daar geen verstand van irrigeren hebben en Mugabe de mensen die er nog wel wat van afweten het land uit jaagd.Je kunt daar vanaf de brug ook nog Bungie Jumping. Er zal misschien niet overal tijd voor zijn, maar als ik het goed begrepen heb ben je daar een jaar, dus als even kan doe het dan. We zijn zeer benieuwd naar je verdere belevenissen en ervaring en hopen dat je deze arme en vaak zieke kansloze mensen met jouw ervaring en kennis kunt helpen.
m.vr.gr.Wiep en Fokje Algera.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
